Niks aan te doen

Niks aan te doen

Een deel van mijn afstudeerproject op de HKU was een interactieve choose-your-own-adventure-musical.
De voorstelling “Niks aan te doen” begint als een normale Disney-musical: het is een mooie dag in een normale stad, maar één iemand in de stad heeft een droom. Maar wat die droom is, en wat er gedaan kan worden om die waar te maken, kan het publiek kiezen.

Op een web-app, die het publiek tijdens de voorstelling op een smartphone open heeft, verschijnt op belangrijke punten in het verhaal een keuze met twee of drie opties. Binnen een korte tijd kan er gestemd worden, en de meerderheid bepaalt hoe het verhaal verder gaat: wil het personage Rob eigenlijk altijd al barista worden? Of juist content marketeer?

Twee knopjes, tien seconden. Soms is keuzes maken echt makkelijk

In de klassieke musicals (en andere groteske verhalen) is het altijd de held die z’n droom gaat volgen, die een want en een need heeft, die uitendelijk als een beter mens het verhaal uitkomt. Als je maar de goede keuzes maakt, kom je er wel.
Dit is natuurlijk niet hoe het werkt in de echte wereld, en daar gaat deze voorstelling over. Het publiek krijgt de kans om de perfecte keuzes te maken, maar dat geeft nu eenmaal niet de garantie op een lang en gelukkig leven. Soms kom je op een plek die eigenlijk niet echt beter is, maar gewoon goed genoeg. Dan is daar niks aan te doen, en dat kan ook een goede uitkomst zijn!
Vanuit dit idee ben ik behalve de verschillende opties en vertakkingen gaan schrijven en componeren, ook gaan programmeren.

Techniek

De web-app van ‘niks aan te doen’ heeft een NodeJS-applicatie als backend, gekoppeld met Inky, waarin ik het verhaal heb geschreven.
Een voorstelling wordt gespeeld in een normale theaterzaal, door twee acteurs en een pianist / verteller (bij voorkeur ikzelf). De acteurs en verteller hebben ieder een iPad, die ook verbonden is met de web-app. Wanneer er een keuzemoment moet komen, drukt een van de drie op een knop op de iPad en automatisch verschijnen de keuzes bij het publiek. Op deze manier is een interactieve voorstelling zo weinig mogelijk intrusief, zonder grote machines en computers die kapotgaan.

En nu?

Behalve dat de voorstelling nog eens gespeeld kan worden, heb ik de code zo geschreven dat er ook een andere voorstelling mee gemaakt zou kunnen worden.
Als je een leuk idee hebt voor een interactieve theatervoorstelling / musical / wat dan ook, en je wil hier eens naar kijken, Mail me.